Γεφύρι στα Γούβια. Βιδιάκι Γορτυνίας

"...χτίστηκε το 1938...το θυμάμαι εγώ τότε. Τόχτισαν ντόπιοι μάστοροι, από το Μοναστηράκι και από το Βιδιάκι μερικοί που κάναν τον χτίστη. Στα Γούβια χτίστες μπορεί να ήταν οι απόγονοι των παλιών Πουρναραίων, που έχτισαν το γεφύρι στο “Δομοκό”. Χρησιμοποίησαν πέτρα της περιοχής. Φυσικά για τη μεταφορά είχαν μουλάρια και γαιδούρια. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο τότε..."

  Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το χωριό Βιδιάκι, στο ρέμα “Γούβια” και είναι μονότοξο, με στηθαία, μια σειρά θολίτες, επίπεδη επιφάνεια διάβασης, σε καλή κατάσταση και καλντερίμι στη βάση του πυθμένα

  Χτίστηκε με δαπάνη του Νικ. Κηπουρού ή Σπανού, από το Βιδιάκι, το 1938. Το στηθαίο είναι καινούργια προσθήκη. 

Γεφύρι στα Γούβια. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

 Ο συνταξιούχος δάσκαλος – επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης, πρόεδρος συνδέσμου εφέδρων αξιωματικών Αθηνών και τέως πρόεδρος του συλλόγου Βιδιακιτών, Κ.Ι.Κηπουρός (Γεραμανόγιαννης), μας λέει με χαρακτηριστικό και παραστατικό τρόπο για το γεφύρι:

  “ Ονομάζομαι Κων/νος Κηπουρός (Γεραμανόγιαννης) του Ιωάννου και της Ιωάννας. Ο δωρητής των γεφυριών στις θέσεις “Σκαλίτσα” και “Γούβια” Νικ. Κηπουρός ή Σπανός είναι συγγενής, θείος μου ας πούμε. Λεγόταν Σπανός, γιατί ήταν στην κυριολεξία σπανός, αγένειος πού λέμε - κάνουμε τη διάκριση για να ξεχωρίζει από κάποια συνωνυμία – γιατί πράγματι ήταν σπανός...δεν είχε γένια ο άνθρωπος. Έχτισε τα γεφύρια στη Σκαλίτσα και στα Γούβια... έδωσε τα χρήματα δηλαδή...είχε πάει στην Αμερική...έκανε χρήματα και γνωρίζοντας το άγονο, τέλος πάντων, και το φτωχότατο της περιοχής θέλησε να βοηθήσει...όπως έκανε δωρεές και στο σχολείο, βιβλιοθήκες κλπ. 

  Στα Γούβια χτίστηκε το 1938...το θυμάμαι εγώ τότε. Τόχτισαν ντόπιοι μάστοροι, από το Μοναστηράκι και από το Βιδιάκι μερικοί που κάναν τον χτίστη. Στα Γούβια χτίστες μπορεί να ήταν οι απόγονοι των παλιών Πουρναραίων, που έχτισαν το γεφύρι στο “Δομοκό”. Χρησιμοποίησαν πέτρα της περιοχής. Φυσικά για τη μεταφορά είχαν μουλάρια και γαιδούρια. Δέν υπήρχε τίποτα άλλο τότε. Το γεφύρι στα Γούβια είναι σε παραπόταμο του Ερύμανθου και λέγεται ρέμα Γούβια...είναι σε απόσταση είκοσι λεπτών – μισής ώρας με τα πόδια από το χωριό, τώρα περνάει αυτοκίνητο, όχι πάνω στο γεφύρι, από παραδίπλα. Στο σημείο εκείνο που εχτίσθη το γεφύρι στα Γούβια επερνούσε πρώτα παλιός δρόμος από εκεί και στον καιρό της τουρκοκρατίας υπήρχαν χωράφια, τα οποία καλλιεργούσαν οι ραγιάδες και έβγαινε κάθε τόσο ο Αγάς του χωριού – έμενε Αγάς στο χωριό μας μέσα, είχε και τον πύργο του σ' ένα υπερυψωμένο σημείο και είχανε χτίσει και μια μεγάλη αποθήκη στο σημερινό ναό του Αγίου Δημητρίου – για να μαζεύουν τη φορολογία σε είδος από τα γεωργικά προιόντα. 

Με το Κ. Κηπουρό επί...τω έργω. (Φώτο: ΑΓΠ)

   To γεφύρι αυτό, όπως είπα, χτίστηκε με δαπάνη του Νικ.Γ. Κηπουρού ή Σπανού το 1938. έχει και πλάκα εκεί πέρα ενεπίγραφη στον τοίχο από τους μαστόρους τότε που το έχτισαν, που ανέφερε το όνομά του και το έτος που χτίστηκε. Η περιοχή λέγεται “”Γούβια”. Τώρα το γούβια είναι τα μικρά γουβιά, οι μικρές γούβες, οι μικρές λακούβες που λόγω του εδάφους παρουσιάζονται εδώ γύρω αλλά πιθανόν να προέρχεται από το πτηνό Γούβης ή Βίας, γούβης που υπήρχε στην περιοχή όταν κατοικείτο από περισσότερο κόσμο το Βιδιάκι.

  Σχετικά με τα Γούβια, η ύπαρξη του γεφυριού αφέθηκε κατόπιν στις φροντίδες της κοινότητας του Βιδιακίου και εν συνεχεία και του συλλόγου Βιδιακιτών, ο οποίος ιδρύθηκε το 1946 και λειτουργεί άριστα μέχρι σήμερα με πολλά έργα στο χωριό μας. Βέβαια κάθε τόσο η επισκευή γινόταν στα πόδια του γεφυριού, γιατί ο χειμώνας όταν βρέχει είναι πολύ δυνατός, πολύ ορμητικός και έχουν συμβεί χαμηλότερά του και ανθρώπινοι πνιγμοί και έτσι επειδή τώρα παραμερίσθη η περιοχή, δεν εκμεταλεύεται όπως παλαιότερα, δεν υπάρχει κόσμος, έφυγαν οι ανθρώποι από τα χωριά, έμεινε και μένει το γεφύρι αυτό εδώ φύλακας και μάρτυρας αλλοτινών, πεθαμένων, μα τόσο αγαπητών εποχών”.

   Το γεφύρι στα Γούβια εξυπηρετούσε τους κατοίκους του Βιδιακίου και τους άλλους περαστικούς στις αγροτικές και ποιμενικές τους εργασίες, είχαν τα κοπάδια τους τριγύρω, τα ποιμνιοστάσια, τα κονάκια.

   Όσον αφορά το όνομα, γούβια είναι η γούβα, τα μικρά γουβάκια και έτσι ονομάστηκε στα “Γούβια” γιατί υπήρχαν τέτοιες γούβες εκεί. Τό ρέμα στο γεφύρι λέγεται ρέμα των Γουβιών. Πέραν της άποψης της ονομασίας του γεφυριού από τις γούβες, υπάρχει και η πιθανότητα η ονομασία να προέρχεται και από το νυχτόβιο πτηνό Γούβης ή Γούβι – Βίας – Μπούφος που κουρνιάζει εκεί, όπως μας αφηγήθηκε ο Κ.Ι.Κηπουρός

"Δαπάνη Ν.Γ. Κηπουρού. 1938". (Φώτο: ΑΓΠ)

    Πιθανολογείται ότι το γεφύρι στα “Γούβια” όπως και αυτό της “Σκαλίτσας” τόχτισε η νεώτερη γενιά των Πουρναραίων, οι πρόγονοι των οποίων έχτισαν το γεφύρι στο “Δομοκό”, το “Παραλογγίτικο” και “Της Δήμητρας”.

 Η τοποθεσία που είναι χτισμένο το γεφύρι λέγεται “Λουπουνάρι” και οι διαστάσεις του γεφυριού είναι:

άνοιγμα καμάρας:  5 μ

Ύψος:  5,20 μ

Πλάτος:  3,15 μ

Μήκος:  18,60 μ

Πλάτος καμαρολιθιού:  0,30 μ

Ύψος στηθαίου: 0,80 μ

Δείτε περισσότερα για το γεφύρι στα Γούβια στο παρακάτω video: