Η Γέφυρα του Ριάλτο (Ιταλικά: Ponte di Rialto, Βενετσιάνικα: Ponte de Rialto) είναι η παλαιότερη από τις τέσσερις γέφυρες που γεφυρώνουν το Μεγάλο Κανάλι (Canal Grande) στη Βενετία της Ιταλίας.
Συνδέει τις περιοχές του Αγίου Μάρκου (San Marco) και Σαν Πόλο (San Polo) και έχει ανακατασκευαστεί αρκετές φορές από την πρώτη της κατασκευή ως πλωτή γέφυρα το 1173.
Σήμερα αποτελεί σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο στην πόλη.
Είναι σχεδιασμένη από τον Αντόνιο ντα Πόντε (Antonio Da Ponte) και η κατασκευή της ξεκίνησε το 1588 και ολοκληρώθηκε το 1591 αντικαθιστώντας την παλιά ξύλινη γέφυρα.
 |
| Ponte di Rialto. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου. |
Δύο ανηφορικές με σκαλοπάτια ράμπες οδηγούν σε μια κεντρική στοά. Εκατέρωθεν της στοάς, οι στεγασμένες ράμπες φέρουν σειρές καταστημάτων.
Η μηχανική της γέφυρας θεωρήθηκε τόσο τολμηρή που ο αρχιτέκτονας Βιντσέντζο Σκαμότσι ( Vincenzo Scamozzi) προέβλεψε μελλοντική καταστροφή. Η γέφυρα αψήφησε τους επικριτές της και έγινε ένα από τα αρχιτεκτονικά εμβλήματα και κορυφαία τουριστικά αξιοθέατα στη Βενετία.
 | |
| Στο παλάτι των Δόγηδων (Palazzo Ducale). Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου. |
Η πρώτη διάβαση του Μεγάλου Καναλιού ήταν μια πλωτή γέφυρα που χτίστηκε το 1181 από τον Νικολό Μπαρατιέρι (Nicolò Barattieri) και ονομαζόταν Πόντε ντε λα Μονέτα (Ponte della Moneta), πιθανώς λόγω του νομισματοκοπείου που βρισκόταν κοντά στην ανατολική είσοδό της.
Η ανάπτυξη και η σημασία της αγοράς του Ριάλτο στην ανατολική όχθη αύξησαν την κυκλοφορία στην πλωτή γέφυρα, οπότε αντικαταστάθηκε το 1255 από μια ξύλινη γέφυρα. Αυτή η κατασκευή είχε δύο ράμπες που συναντιόντουσαν σε ένα κινητό κεντρικό τμήμα, το οποίο μπορούσε να ανυψωθεί για να επιτρέψει τη διέλευση ψηλών πλοίων.
Πλατεία Αγίου Μάρκου. (Piazza San Marco).
Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.
Η σύνδεση με την αγορά οδήγησε τελικά σε αλλαγή ονόματος για τη γέφυρα.
Κατά το πρώτο μισό του 15ου αιώνα, χτίστηκαν δύο σειρές καταστημάτων κατά μήκος των πλευρών της γέφυρας. Τα ενοίκια έφερναν εισόδημα στο Κρατικό Ταμείο, το οποίο βοήθησε στη συντήρηση της γέφυρας.
Η συντήρηση ήταν ζωτικής σημασίας για τη ξύλινη γέφυρα. Κάηκε εν μέρει στην επανάσταση με επικεφαλής τον Μπαχαμόντε Τιέπολο (Bajamonte Tiepolo) το 1310.
Το 1444, κατέρρευσε υπό το βάρος ενός πλήθους που έσπευδε να δει τον γάμο του Μαρκησίου της Φεράρα και κατέρρευσε ξανά το 1524. Η ιδέα της ανακατασκευής της γέφυρας από πέτρα προτάθηκε για πρώτη φορά το 1503. Αρκετά έργα εξετάστηκαν τις επόμενες δεκαετίες.
 |
| Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου. |
Το 1551, οι αρχές ζήτησαν προτάσεις για την ανανέωση της Γέφυρας του Ριάλτο. Σχέδια προσφέρθηκαν από διάσημους αρχιτέκτονες, όπως ο Γιάκοπο Σανσοβίνο (Jacopo Sansovino), ο Παλλάδιο (Palladio) και ο Βινιόλα (Vignola), αλλά όλα περιελάμβαναν μια κλασική προσέγγιση με αρκετές καμάρες, η οποία κρίθηκε ακατάλληλη για την περίσταση. Ο Μιχαήλ Άγγελος (Michelangelo ) θεωρήθηκε επίσης ως ο σχεδιαστής της γέφυρας.
Είναι η παλαιότερη στο Canal Grande με μήκος 48 και ύψος 30 μέτρα και σημείο αναφοράς για την Βενετία.
Δείτε το παρακάτω βίντεο για το γεφύρι: