Το συναντάμε στην
κεντρική πλατεία του χωριού, που είναι τοπική κοινότητα του δήμου Καλαβρύτων, τον
Άγιο Βασίλειο, κοντά στις ομώνυμες πηγές του Λειβαρτζινού ποταμιού που
διασχίζει το χωριό.
Το όνομα του χωριού λέγεται ότι είναι Ελληνικό και προέρχεται από τη λέξη λειβάδι, που ήταν αγροτικός οικισμός της αρχαίας Ψωφίδας. Βρίσκεται σε μια απότομη και χαραδρώδη κοιλάδα, στους πρόποδες της «Ψηλής Κορυφής», παραφιάδας του Ερύμανθου. Υπήρξε άλλοτε έδρα του δήμου Ψωφίδας μέχρι το 1912.
Το γεφύρι από κατάντη. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών
Πελοποννήσου.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για τον χρόνο κατασκευής του, τον πρωτομάστορα ή τον δωρητή του έργου. Πιστεύεται ότι χτίστηκε με ντόπια υλικά πριν το 1930 και πιθανόν πριν τη δημαρχία του Γεωργίου Θούα, που ήταν γιατρός από το Λειβάρτζι, το 1914.
Έχει υποστεί συντήρηση σχετικά πρόσφατα από τον Τάκη Κυριαζή (Μπάρμπα-Τάκη), από το διπλανό χωριό Λεχούρι και είναι σε πολύ καλή κατάσταση.
Συνέδεε και συνδέει τις δύο συνοικίες του χωριού «Περιτσαίοι» και «Απανάκρη» και κυρίως το χειμώνα είναι απολύτως απαραίτητο γιατί με τις βροχές το νερό είναι πάρα πολύ και δεν είναι καθόλου εύκολο να περάσουν άνθρωποι και ζώα χωρίς τη χρήση του.
Είναι ένα μικρό μονότοξο γεφυράκι, ημικυκλικό, με στηθαία, μια σειρά θολίτες, σκαλωτή επιφάνεια διάβασης και μια σειρά προεξεχόντων λίθων, μια πέτρινη ταινία 0,07 μ. μεταξύ στεφανιού και στηθαίων ενώ δίπλα του υπάρχει η πηγή του Αγίου Βασιλείου.
«Θυμάμαι, ότι και τα δύο στηθαία του τα χρησιμοποιούσαν ως κάθισμα γυναίκες του χωριού στο πανηγύρι (τριήμερο Πεντηκοστής/Αγίας Τριάδος), που δεν είχαν «θέση» στην πλατεία!» (1)
Οι διαστάσεις του είναι:
άνοιγμα καμάρας 2,20 μέτρα
ύψος 1,25 μέτρα
πλάτος 1,67 μέτρα
μήκος 4,60 μέτρα
καμαρολίθι 0,40 μέτρα
ύψος στηθαίου 0,40 μέτρα.
Η σκαλωτή επιφάνεια διάβασης. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.
Το λειβαρτζινό ποτάμι μετά από διαδρομή 2-3 χιλιομέτρων, αφού ενωθεί με τον χείμαρρο που έρχεται από το Λεχούρι, χύνεται στον Αροάνιο, λίγο πιο κάτω από την περιοχή Λειβαρτζινό.
Το γεφύρι και η κεντρικη πλατεία.
Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.
Παλιότερα κατά μήκος του λειβαρτζινού ποταμού υπήρχαν και λειτουργούσαν πέντε ταμπακόμυλοι για την εξυπηρέτηση των ντόπιων και για εξαγωγή ταμπάκου στη Γερμανία μέχρι την δεκαετία του '50 και έξι νερόμυλοι, οι οποίοι υπάρχουν και σήμερα σε αχρησία και σε άσχημη κατάσταση.
1.Μαρτυρία του ντόπιου Νίκου Παπακωνσταντόπουλου στον γράφοντα.