Υδατογέφυρο Μονής Λουκούς. Κάτω Δολιανά - Άστρος Κυνουρίας.

Πιστεύεται ότι είναι ρωμαϊκή κατασκευή, όπως και όλο το υδραγωγείο που μετέφερε νερό  για την εξυπηρέτηση των αναγκών της περιοχής και κυρίως τη βίλας του Ηρώδη του Αττικού, πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο της Εύας

Eίναι κατασκευασμένο στο ρέμα Καλογριάς, που 500 μέτρα πιο κάτω χύνεται στον ποταμό Τάνο  και αυτός με τη σειρά του σμίγει με τον Αργολικό κόλπο.

Το υδατογέφυρο από κατάντη. (Φωτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

 Στην ουσία δεν είναι χτισμένο πετρογέφυρο αλλά τα δυο τόξα του λαξεύτηκαν πάνω στον συμπαγή βράχο με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει την αίσθηση γεφυριού. 

Βρίσκεται κοντά στην βυζαντινή μονή Λουκούς, στην περιοχή των Κάτω Δολιανών, δίπλα και αριστερά του καινούργιου εθνικού δρόμου Άστρους-Τρίπολης. Οι κρυσταλλικές μορφές στα πλαϊνά δημιουργήθηκαν από το νερό που έπεφτε από πάνω.

Οι υδροσωλήνες. (Φωτο: ΑΓΠ)

 

Για τη Μονή Λουκούς γνωρίζουμε ότι  ...η αντιβασιλεία πήρε διάφορα μέτρα και "για την αναμόρφωσιν και ανασύνταξιν της εκκλησίας"...Υπήρχαν 500 μοναστήρια στο Μοριά, Στερεά και νησιά...Σύμφωνα με τις στατιστικές πληροφορίες ο αριθμός των καλογέρων έφτανε τις 8.000. Γι' αυτό από τον καιρό της επανάστασης, είχε παρθεί η απόφαση να καταργηθούν τα μοναστήρια. Στις 2 Αυγούστου 1829 0 Καποδίστριας δημοσίευσε το ψήφισμα "περί αγαθής διαθέσεως των εισοδημάτων των μονών υπέρ των εκκλησιών και σχολείων". Όμως οι καλόγεροι δεν συγκινήθηκαν και δεν έδωσαν ούτε μια δεκάρα. Η αντιβασιλεία λοιπόν καλά έκανε και έβαλε χέρι στα μοναστήρια. Από τα 500 διέλυσε τα 412 και τα εισοδήματά τους τα διάθεσε για το σκοπό που θέσπιζε το ψήφισμα της 2 Αυγούστου 1829. Στις 25 Φλεβάρη 1834 διέλυσε και τα μοναστήρια των γυναικών και άφησε μόνο 3, που ήταν κάπως καλύτερα οργανωμένα και είχαν κάποιο προορισμό. Αυτά ήταν: Της Μεταμόρφωσης στην Κυνουρία που λεγόταν τ η ς Λ ο υ κ ο ύ ς, της Καισαριανής στον Υμηττό και του Αγίου Γεωργίου στην Σαντορίνη. (1)

Τα σκαλιστά τόξα. (Φωτο: ΑΓΠ)

Οι διαστάσεις του είναι:

Άνοιγμα μεγάλης καμάρας: 4,50 μ

Άνοιγμα μικρής καμάρας: 3,70 μ

Ύψος μεγάλης καμάρας: 8,70 μ

Ύψος μικρής καμάρας: 7,50 μ

Πλάτος: 1,70 μ

Μήκος: 41 μ

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή, πανέμορφη και πρωτόγνωρη κατασκευή, που άλλη δεν συναντιέται στον Ελλαδικό χώρο.

Πάνω της υπάρχουν ακόμα οι μεταλικές σωλήνες που είχαν τοποθετηθεί  μεταγενέστερα για τη μεταφορά του νερού.

Λίγο πιο κάτω από από το υδατογέφυρο υπήρχε η βίλα του Ηρώδη του Αττικού. 
Η περιοχή ονομάζεται από τους ντόπιους “Εύα Δολιανών”.

Σημειώσεις:

(1). Γ. Κορδάτου, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας.Νεώτερη Γ΄ 11 1834-1862 Εκδόσεις 20ος αιώνας. Σελ. 53-54.

Δείτε το παρακάτω video για το υδατογέφυρο: