Καλωσόρισμα ΑΓΠ

....της Πέτρας και του Νερού

Πέτρα και νερό!
Δύο υλικά, που συναντά κανείς σε αφθονία στην Ελληνική γη.
Πέτρα και νερό!
Δύο στοιχεία, που καθημερινά συναντάμε στη ζωή μας.
Πέτρα και νερό!
Με τη δική του μεταφορική σημασία το καθένα.
Πέτρα και νερό!
Σταυραδέρφια της Μάνας φύσης.

διαδρομές.... 
Η  πέτρα που φανερώνει τις δυσκολίες που περνάμε, μαρτυρά το χρόνο και τις αναμνήσεις, την ανάγκη, την ιστορία.
Το νερό που οδηγεί στη λύτρωση, που δείχνει δρόμους και χαράζει πορεία.
Το ένα συμπληρώνει το άλλο.
Το ένα αποζητά τη βοήθεια του άλλου.
Το ένα σφιχταγκαλιάζει το άλλο.

της φύσης τα καμώματα....
Πολλές φορές "κονταροχτυπιούνται" μεταξύ τους. Μα πάντα νικητής βγαίνει το νερό!
Έτσι, το νερό τρέχει και σμιλεύει την πέτρα φτιάχνοντας κάποτε-κάποτε απαράμιλλα έργα τέχνης.
Στο πέρασμά του από την πέτρα, "γεννά" σπήλαια, φαράγγια, καταβόθρες, βάραθρα, γεφύρια, περίτεχνα σχέδια.

δημιουργήματα....
Κάποιες φορές, είναι ο άνθρωπος, που χρησιμοποίησε την πέτρα για να δαμάσει το νερό.
Και το κατόρθωσε.
Έστησε πέτρινα γεφύρια, ακονίζοντας με τη σειρά του την πέτρα, για να διαβεί το ορμητικό ρέμα.
Γεφύρια, που ακουμπάνε πάνω σε πολλά πόδια.
Δύο, τρία, τέσσερα ή και περισσότερα, για να δρασκελίσει το νερό ενώνοντας τους τόπους.
Και τους ανθρώπους. Και τον κόσμο.
Έτσι, ο άνθρωπος εκμεταλλεύτηκε όλες τις δυνατότητες, που η φύση παρέχει απλόχερα.
Απλόχερα και εμείς εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας σ' αυτούς τους δουλευτάδες, που φτιάξανε γεφύρια με αντοχή και ομορφιά. Σμίξανε χωριά και τάφεραν σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο.

μνήμες....αναφορές....βιώματα.... 
 Στη διαδρομή του χρόνου, μέσα από απάνθρωπες και βέβηλες συμπεριφορές αλλά και φυσικές καταστροφές, έφτασαν στις μέρες μας όπως έφτασαν!
 Τα θαυμαστά αυτά έργα της λαϊκής μας γεφυροποιίας πρέπει να παραδοθούν αλώβητα και με σεβασμό, στη μνήμη και τον θαυμασμό των επόμενων γενιών.

Καλώς ήλθατε στους δρόμους του νερού και της πέτρας
Καλώς ήλθατε στον θαυμαστό κόσμο των πετρογέφυρων
Καλώς ήλθατε στο Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.

Θοδωρής Χαμάκος / Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου (Α.Γ.Π.)
Αγίου Δημητρίου 29
18547 Νέο Φάληρο                                         
Πειραιάς
Τηλ.        210 4829520                                    
Κιν.        693 7433866                                      
Email: thodorischamakos@gmail.com
           theodoros.hamakos@unitedworldwrestling.org
Youtube: www.youtube.com/agpelop       
Blog:  www.agpelop.blogspot.gr                                   
Facebook: www.facebook.com/thodorischamakos                                  

Pol-e-dokhtar – Γέφυρα Κόρης. Iran

"Λέγεται ότι πήρε το όνομά της από μια κόρη του πρωτομάστορα ή ότι εκφράζει την ευχή να παραμείνει η γέφυρα καθαρή και άθικτη, σαν παρθένα κόρη".

 

Τη συναντάμε στην πόλη Pol-e-Dokhtar, της επαρχίας Lorestan του Ιράν, 100 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Khorramabad και είναι χαρακτηρισμένη σαν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.

Γέφυρα Κόρης. Poldokhar. Iran.

 Λέγεται ότι πήρε το όνομά της από μια κόρη του πρωτομάστορα ή ότι εκφράζει την ευχή να παραμείνει η γέφυρα καθαρή και άθικτη, σαν παρθένα κόρη.

Είναι χαρακτηριστική περσική κατασκευή της εποχής των Σασσανιδών, εντυπωσιακή, με 8 οξυκόρυφα τόξα, στηθαία, μήκος 270 μέτρα και το ύψος της να φτάνει τα 30 μέτρα πάνω από το νερό, με τις μεσαίες καμάρες να έχουν γκρεμιστεί από κάποιο πιθανό ισχυρό κατέβασμα του ποταμού Kashkan.

Η γέφυρα γκρεμισμένη τώρα.

 Χτίστηκε για να συνδέσει τις πόλεις Istakhr και Bishapur με τις πόλεις της κεντρικής και βόρειας Μεσοποταμίας Κτησιφώντα (πρωτεύουσα της δυναστείας των Σασσανιδών), Άρβηλα, Hatra, Nisibis και Έδεσσα.

Σκίτσο της γέφυρας.

 

Κάτω από ένα κομμάτι της γέφυρας, το ανατολικό, περνάει ο δημόσιος δρόμος που ενώνει τις μεγάλες πόλεις Ahvaz, Dezful με την Kermanshah στο βορειοδυτικό Ιράν. (1)

Σημειώσεις- βιβλιογραφία

1. Στην όλη πορεία στο Νοτιοανατολικό Ιράν (Περσία) είχα την υπερπολύτιμη βοήθεια των ανθρώπων της Ιρανικής Ομοσπονδίας Πάλης και ιδιαίτερα του εκλεκτού φίλου επιχειρηματία Madjid Saedifar. Τους ευχαριστώ.

Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι της Κόρης.

 

Γκρεμισμένο γεφύρι στον Κόρφο Κορινθίας

Είναι γκρεμισμένο και βρίσκεται σε ρέμα κοντά  και πάνω από το χωριό Κόρφος του δήμου Κορινθίων.

Σώζεται μόνο το αριστερό από κατάντη  βάθρο του.

Οι ντόπιοι το λένε «Ούρα» (γεφύρι στα Αλβανικά) και η θέση λέγεται «του Μπάκουλη», γιατί όλη η περιοχή ανήκει σ’ αυτή την οικογένεια.

Από το αριστερό βάθρο. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

 Μέχρι σχετικά πρόσφατα ήταν κομμάτι του δρόμου (μονοπάτι δηλαδή), που ένωνε τον Κόρφο με το Σοφικό. Υπήρχε και ένας άλλος δευτερεύων δρόμος μέσω  της περιοχής «Αραμπάρτζη», που ήταν όμως πιο ορεινός και κακοτράχαλος.

Γκρεμίστηκε κατά μαρτυρίες των ντόπιων, γύρω στα 1968 όταν έγινε ο άλλος δρόμος, ο καινούργιος.

Ο δρόμος, το μονοπάτι δηλαδή, από τον Κόρφο προς το γεφύρι σε πολλά σημεία του για να είναι βατός και λόγω της κλίσης του εδάφους είναι χτισμένος στα δεξιά του και βρίσκεται σε καλή κατάσταση, έχοντας μάλιστα σημαδευτεί για να λειτουργεί σαν μονοπάτι για τους λάτρεις του είδους.

Από το δεξιό γκρεμισμένο βάθρο. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

 Οι διαστάσεις του είναι:

Άνοιγμα καμάρας: 3 μ,

Ύψος: 4,80 μ.

Πλάτος: 2,50 μ.

Μήκος: 13 μ.

Πλάτος στηθαίου: 0,85 μ.

Το καλντερίμι. (Φώτο: ΑΓΠ)

Το δεξιό του βάθρο είναι γκρεμισμένο είτε από κάποιο δυνατό κατέβασμα του ρέματος είτε από πλιάτσικο, πιθανόν μετά την κατάρρευσή του και μόνο ίχνη του διακρίνονται, ενώ το αριστερό στέκεται αγέρωχο μέχρι τώρα τουλάχιστον, αλλά όχι για πολύ λόγω της μη συντήρησής του και της φυσικής χρονικής φθοράς από τα καιρικά φαινόμενα. 

Στη βάση του διακρίνονται ίχνη σκαψίματος και καθόλου απίθανο να έχει αρχίσει να πέφτει και αυτό θύμα κατσαπλιάδικης πρακτικής.

Φαίνεται ότι ήταν ένα όμορφο γεφύρι σε μια πανέμορφη πευκόφυτη περιοχή, μονότοξο, με καμπυλωτή επιφάνεια διάβασης, ημικυκλικό με κάθετα τα πλαϊνά του (τα βάθρα) και στηθαία με αρκετά μεγάλο πλάτος (0,85 μ.). (1)

Σημειώσεις-βιβλιογραφία

(1). Πολύτιμος βοηθός και συνοδοιπόρος στη μελέτη, την καταγραφή και την συλλογή πληροφοριών για τα γεφύρια της περιοχής ήταν και είναι ο ντόπιος, από τα Αθίκια, Θωμάς Κόλλιας. Τον ευχαριστώ. 
Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι: 

Τσετσεβίτικο γεφύρι

   "...κάπου κοντά στην ρεματιά, είναι θαμμένη η βασιλοπούλα που σκοτώθηκε από έναν προδότη, με σκοπό να καταλάβει το κάστρο. Τελικά το κάστρο το κατέλαβε το 1461 ο Μωάμεθ ο Β'."

 Πρόκειται για ένα σπουδαίο και εντυπωσιακό γεφύρι, χτισμένο κατά μαρτυρίες των ντόπιων επί τουρκοκρατίας, που γεφυρώνει το Τσετσεβίτικο ποτάμι, που πηγάζει από το εγκατελελειμμένο σήμερα χωριό Τσετσεβό, βορειοανατολικά του Παναχαϊκού όρους και που λίγο πιο κάτω από το Άνω Σαλμενίκο ενώνεται με το Σαλμενίτικο ποτάμι, σχηματίζοντας από κοινού τον Φοίνικα που χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο.

Τσετσεβίτικο γεφύρι. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

 Ο Πουκεβίλ (François Charles Hugues Laurent Pouqueville. 1770-1838 Γάλλος ιατρός, περιηγητής, διπλωμάτης, ιστορικός συγγραφέας, ακαδημαϊκός καθώς και σημαντικός φιλέλληνας) αναφέρει τον Φοίνικα σαν Λουμπίστα και το τοπωνύμιο αυτό σήμερα συναντάται στις πηγές του Σαλμενίτικου ποταμιού.

   Είναι μονότοξο, χωρίς στηθαία, οξυκόρυφο, τα βάθρα του οποίου πατάνε σε συμπαγή  βράχο.

Το τόξο. (Φώτο: ΑΓΠ)

   Άγνωστος είναι και ο πρωτομάστορας, που θα πρέπει να έβαλε όλα το μεράκι και την φαντασία του για να στήσει αυτό το γεφύρι, που πατάει πάνω σε βράχο ύψους 7-8 μέτρων,  ενώ η όλη κατασκευή  κρέμεται σε ύψος 11 μέτρων από την κοίτη του ποταμού, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό βάραθρο.

   Συνέδεε το τωρινό εγκαταλελειμμένο ορεινό χωριό Άνω Σαλμενίκο με τα Τσετσεβοχώρια, παλιά εγκαταλελειμμένα χωριά στην άλλη πλευρά του ποταμού, περνώντας και από το Σαλμενίτικο γεφύρι που δεν υπάρχει σήμερα. 

  Ο δρόμος, το μονοπάτι δηλαδή, σε πολλά σημεία του ήταν καλντερίμι, ενώ στα απότομα σημεία του, κυρίως στις ανηφοριές και τις στροφές, ήταν χτισμένο στα πλαϊνά με πέτρα. Διακρίνεται ακόμα καλά σε ορισμένα σημεία του, κυρίως κοντά στο κατέβασμα του μονοπατιού φτάνοντας στο γεφύρι από τη μεριά του Σαλμενίκου.

Γιώργος Γιαννόπουλος. (Φώτο: ΑΓΠ)

Οι διαστάσεις του είναι:

          Άνοιγμα καμάρας: 4 μ

          Ύψος: 11 μ

          Πλάτος: 2,80 μ

          Μήκος: 14 μ

   Βρίσκεται κάτω από το κάστρο της Ωργιάς ή Ωριάς και λέγεται από τους γεροντότερους ότι είναι το παλαιότερο πέτρινο γεφύρι στην περιοχή του Παναχαϊκού όρους. (1)

   Η παράδοση λέει ότι κάπου κοντά στην ρεματιά, είναι θαμμένη η βασιλοπούλα που σκοτώθηκε από έναν προδότη, με σκοπό να καταλάβει το κάστρο. Τελικά το κάστρο το κατέλαβε το 1461 ο Μωάμεθ ο Β'.

Σημειώσεις-βιβλιογραφία

 (1).  Συνοδοιπόρος στην προσπάθεια ανάδειξης των πέτρινων γεφυριών της περιοχής ήταν και είναι ο ντόπιος, από τα Μελίσσια Αιγιαλείας, Γιώργος Γιαννόπουλος. Τον ευχαριστώ.

Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι: