Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου

Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου
Πετρογέφυρα: διαδρομές...της φύσης τα καμώματα...δημιουργήματα...μνήμες...αναφορές...βιώματα

Τιμή στους μάστορες, που άφησαν με τα εμπνευσμένα έργα των χεριών τους το ίχνος τους στην ιστορία της νεοελληνικής αισθητικής, σμιλεύοντας την πέτρα και δαμάζοντας το νερό της Πελοποννησιακής γης, με την απαράμιλλη τεχνική τους, τη φλόγα της ψυχής τους και το σεβασμό στη φύση.
Ας γνωρίσουμε αυτούς και τα έργα τους.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Γεφύρι στο Κοτόμυαλο. Λαγκάδια.



Το συναντάμε στην είσοδο των Λαγκαδίων από Βυτίνα, επί του ρέματος “Πλατανίτσα” που λίγο πιο κάτω ενώνεται με τον Τουθόα, μετά το παραδοσιακό εργαστήρι του Κύρ-Θανάση, λίγα μέτρα πιο κάτω από το μνημείο του λαγκαδινού χτίστη και αποτελεί κομμάτι του εθνικού δρόμου Τρίπολης-Πύργου.
Το Κοτόμυαλο, όπως...ήταν κάποτε. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)
 Κατά μαρτυρίες είναι χτισμένο στις αρχές του 20ού αιώνα από Λαγκαδινούς μαστόρους.
Ήταν ένα όμορφο μονότοξο, ημικυκλικό γεφύρι, μια σειρά θολίτες που πάνω τους έχει προστεθεί άλλη μια τσιμεντένια σειρά, με τσιμεντένια στηθαία που είναι πολύ μεταγενέστερη προσθήκη και τα οποία λόγω της στενότητας της επίπεδης επιφάνειας διάβασης του γεφυριού είχαν υποστεί ζημιές.
Ζημιές επίσης υπήρχαν στο θόλο και κυρίως στο κεντρικό κλειδί.
Λίγο πιο κάτω από το γεφύρι, επί του ρέματος “Πλατανίτσα” υπήρχε ο μύλος του Νίκου Τσιαούση.
Από ανάντη και ...παλιά. (Φώτο: ΑΓΠ)

Οι διαστάσεις του ήταν:
Άνοιγμα καμάρας: 8 μ.
Ύψος: 6 μ.
Πλάτος: 3,5 μ.μ.
Μήκος: 29 μ.
Κατά την περίοδο της κατοχής, το 1943, οι αντάρτες προσπαθώντας να δυσκολέψουν τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής επιχείρησαν να το γκρεμίσουν  αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί, όπως μας είπαν ντόπιοι, "ήταν πολύ καλά δουλεμένο". Το μόνο που κατάφεραν ήταν κάποιες μικροζημιές στο κλειδί, εμφανείς τώρα πια στις παλιές φωτογραφίες και μόνο.
 
Μνημείο λαγκαδινού χτίστη. (Φώτο: ΑΓΠ)
Πάνω όμως από 100 χρόνια, που να ήξεραν οι κατασκευαστές του την μοίρα που το περίμενε. Διότι ούτε αυτό το σπουδαίο γεφύρι απέφυγε την ¨ταλαιπωρία της προόδου¨ από τους νεοέλληνες, ακολουθώντας τη μοίρα πολλών άλλων.
Και αυτό γιατί, παρά τις όποιες αντιδράσεις, οι ¨υπεύθυνοι¨ , που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται την οικολογική, ιστορική και πολιτιστική καταστροφή που προκάλεσαν στην περιοχή, το 2018 αποφάσισαν να το επεκτείνουν, ντύνοντάς το με τσιμέντο και σίδερα και επενδύοντάς το με πέτρα.
Το σημερινό...πετρογέφυρο. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)
 Όλες οι παραπάνω ενέργειες είχαν σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής και συνακόλουθα την απαξίωση και στην ουσία τον αφανισμό της επιβλητικής αυτής κατασκευής, που σεβάστηκε ο χρόνος και ο τόπος, με την τωρινή του μορφή και φυσιογνωμία καμία σχέση να έχει με την αρχική.
 Έχει υποστεί και αυτό τις συνέπειες του...πολιτισμού, όπως τις αντιλαμβάνεται ο νεοέλληνας, με την πλήρη τσιμεντοποίησή του και σαν αποτέλεσμα να χαθεί η αρχική του φυσιογνωμία.
Φαίνεται ότι ο πολιτισμός για κάποιους δεν έχει την παραμικρή αξία, είναι a la cart, ερμηνεύεται κατά το δοκούν και είναι στην υπηρεσία της ανάπτυξης των όποιων άλλων συμφερόντων, πλην εκείνων που πραγματικά σχετίζονται μ' αυτόν.
Δείτε στο παρακάτω video το Κοτόμυαλο, όπως ήταν: