Γεφύρωνε τον ποταμό Κράθι,
κοντά στο χάνι της Ακράτας, πολύτοξη και χτίστηκε επί τουρκοκρατίας γι' αυτό
και ονομάζεται και "τούρκικη".
O Kράθις
έχει μήκος 40 χιλιόμετρα, πηγάζει από το
Χελμό με κύριες πηγές τα ύδατα της Στυγός
και το Κρυονέρι στη Ζαρούχλα. Ρέοντας από
νότο προς βορά εκβάλει στον κορινθιακό
κόλπο. Το όνομα κατά το Στράβωνα προέρχεται
από το “Κίρνασθαι” (αναμειγνύω, ενώνω),
γιατί ο Κράθις έχει δύο κύρια ρέματα
που ενώνονται στην πορεία. Στην πορεία
του διέρχεται από τα Κλουκινοχώρια,
ονομαστά μαστοροχώρια.
Κοντά στη γέφυρα της Ακράτας
στις 6 Ιανουαρίου 1823 συντρίφθηκαν τα
υπολείμματα της στρατιάς του Δράμαλη
τον Ιανουάριο του 1823, υπό τον υπαρχηγό
και διάδοχό του Ντελή Αχμέτ πασά, που
κινούνταν από Κόρινθο προς την Πάτρα
προκειμένου να απεγκλωβιστούν από την
στενή παρακολούθηση του Κολοκοτρώνη
που τους είχε ζώσει από παντού. Έγινε
αντιληπτός, όταν διάβαινε αργά τη γέφυρα,
από τους οπλαρχηγούς των Καλαβρύτων
και κατόπιν χτυπήθηκε και διαλύθηκε στις μάχες που έγιναν κοντά στη γέφυρα
και στο χάνι της Ακράτας.
Άγνωστο μας είναι
πότε ακριβώς γκρεμίστηκε, πιθανώς από
κάποια δυνατά κατεβάσματα του ποταμού,
αλλά σίγουρα υπήρχε μέχρι τις αρχές του
20ου αιώνα γιατί υπάρχει σχετική φωτογραφία
του Μπουασονά (Boissonnas)
καθώς και χαλκογραφία.
 |
| Χαλκογραφία του γεφυριού. |
Από τις φωτογραφίες
και τις χαλκογραφίες φαίνεται ότι είχε
τουλάχιστον 7
καμάρες,
στηθαία και προβόλους, καλντεριμωτή επιφάνεια διάβασης και μια σειρά θολίτες.. Πραγματικά ήταν
ένα σπουδαίο και όμορφο γεφύρι, απολύτως
απαραίτητο για τους ντόπιους την εποχή
εκείνη. Βρισκόταν ακριβώς στη θέση που
τώρα υπάρχει, επί του Κράθι, η καινούργια
τσιμεντένια γέφυρα του νέου εθνικού
δρόμου Αθήνας-Πάτρας.
Μετά το
γεφύρι ο δρόμος γινόταν παραλιακός,
δηλαδή πήγαινε γιαλό-γιαλό. Τα προϊόντα
μεταφερόντουσαν από την παραλία με καΐκι, κυρίως δηλαδή η σταφίδα. Το παλιό τελωνείο
της παραλίας Ακράτας υπάρχει ακόμα.
Κάποιοι θεωρούν ότι πιθανότατα
καταστράφηκε όταν έσπασε η λίμνη Τσιβλού
την δεκαετία του 1920 και δεν υπάρχουν
καθόλου ίχνη του. Τώρα εκεί γίνονται
έργα για την καινούργια σιδηροδρομική
γραμμή, οπότε και να υπήρχαν κάποια ίχνη
θα έχουν καταστραφεί.
 |
| Φώτο: Fred. Boissonass. |
Κατ' άλλους η θέση του ήταν λίγο
πιο πάνω, έξω από την Ακράτα, στο δρόμο
για Καλαμιά, όπου υπάρχει βάση γεφυριού
προς την μεριά της Ακράτας. Πάνω σ' αυτήν
είχε στερεωθεί τσιμεντένιο γεφύρι, το
οποίο γκρεμίστηκε. Η κατασκευή, η όλη
δομή του και η φυσική θέση δεν αποκλείουν
την άποψη το ιστορικό αυτό γεφύρι να
ήταν σ' αυτή τη θέση. Η άποψη αυτή όμως
δεν έχει και πολλές πιθανότητες να
ισχύει. Το γεφύρι, για τους περισσότερους,
υπήρχε στον καινούργιο δρόμο επί του
Κράθι και ήταν πολύτοξο.
Η χαλκογραφία του γεφυριού, απ΄
όπου μας είναι γνωστό, υπάρχει στο έργο
του Διον. Κόκκινου, “Η Ελληνική Επανάσταση,
εκδ. Ακαδημίας Αθηνών, τόμος 3 σελ. 261.
Στη φωτογραφία της 19ης Μαίου 1903 του Fred. Boissonass, που φαίνεται να είναι η τελευταία πριν την καταστροφή της γέφυρας, διακρίνεται η συνοδεία του σπουδαίου Γαλλοελβετού περιηγητή και φωτογράφου να διασχίζει το γεφύρι στον Κράθι.
Κατά την άποψή μου, συγκρίνοντας τα ίχνη των βάθρων
επί του Κράθι προς τη μεριά της Ακράτας με την φωτογραφία του Boissonnas και τη
χαλκογραφία (στηθαία, μεγάλο μήκος ποταμού στο συγκεκριμένο σημείο, κλπ) και
έχοντας πάντα υπ’ όψη ότι με βάση όλα τα δεδομένα υπήρξε ένα μεγάλο και
εντυπωσιακό γεφύρι που υπήρχε τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα,
θεωρώ ότι είναι φυσιολογικά αδύνατον να έχουν εξαφανισθεί όλα τα ίχνη του
παραπάνω γεφυριού.
Πεποίθησή μου με βάση τα παραπάνω και επιπλέον την τοπογραφία της περιοχής είναι ότι τα ίχνη του παλιού γεφυριού στον Κράθι προς τη μεριά της Ακράτας είναι από τα απομεινάρια του ιστορικού γεφυριού της Ακράτας.
Τα ίχνη του
παλιού γεφυριού στον Κράθι, που κατά την άποψή μου ανήκουν στο σπουδαίο και
ιστορικό γεφύρι της Ακράτας.