Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου

Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου
Πετρογέφυρα: διαδρομές...της φύσης τα καμώματα...δημιουργήματα...μνήμες...αναφορές...βιώματα

Τιμή στους μάστορες, που άφησαν με τα εμπνευσμένα έργα των χεριών τους το ίχνος τους στην ιστορία της νεοελληνικής αισθητικής, σμιλεύοντας την πέτρα και δαμάζοντας το νερό της Πελοποννησιακής γης, με την απαράμιλλη τεχνική τους, τη φλόγα της ψυχής τους και το σεβασμό στη φύση.
Ας γνωρίσουμε αυτούς και τα έργα τους.

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020

Τσετσεβίτικο γεφύρι


   "...κάπου κοντά στην ρεματιά, είναι θαμμένη η βασιλοπούλα που σκοτώθηκε από έναν προδότη, με σκοπό να καταλάβει το κάστρο. Τελικά το κάστρο το κατέλαβε το 1461 ο Μωάμεθ ο Β'."
 Πρόκειται για ένα σπουδαίο και εντυπωσιακό γεφύρι, χτισμένο κατά μαρτυρίες των ντόπιων επί τουρκοκρατίας, που γεφυρώνει το Τσετσεβίτικο ποτάμι, που πηγάζει από το εγκατελελειμμένο σήμερα χωριό Τσετσεβό, βορειοανατολικά του Παναχαϊκού όρους και που λίγο πιο κάτω από το Άνω Σαλμενίκο ενώνεται με το Σαλμενίτικο ποτάμι, σχηματίζοντας από κοινού τον Φοίνικα που χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο.
Τσετσεβίτικο γεφύρι. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)
 Ο Πουκεβίλ (François Charles Hugues Laurent Pouqueville. 1770-1838 Γάλλος ιατρός, περιηγητής, διπλωμάτης, ιστορικός συγγραφέας, ακαδημαϊκός καθώς και σημαντικός φιλέλληνας) αναφέρει τον Φοίνικα σαν Λουμπίστα και το τοπωνύμιο αυτό σήμερα συναντάται στις πηγές του Σαλμενίτικου ποταμιού.

   Είναι μονότοξο, χωρίς στηθαία, οξυκόρυφο, τα βάθρα του οποίου πατάνε σε συμπαγή  βράχο.
Το τόξο. (Φώτο: ΑΓΠ)


   Άγνωστος είναι και ο πρωτομάστορας, που θα πρέπει να έβαλε όλα το μεράκι και την φαντασία του για να στήσει αυτό το γεφύρι, που πατάει πάνω σε βράχο ύψους 7-8 μέτρων,  ενώ η όλη κατασκευή  κρέμεται σε ύψος 11 μέτρων από την κοίτη του ποταμού, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό βάραθρο.

   Συνέδεε το τωρινό εγκαταλελειμμένο ορεινό χωριό Άνω Σαλμενίκο με τα Τσετσεβοχώρια, παλιά εγκαταλελειμμένα χωριά στην άλλη πλευρά του ποταμού, περνώντας και από το Σαλμενίτικο γεφύρι που δεν υπάρχει σήμερα. 
  Ο δρόμος, το μονοπάτι δηλαδή, σε πολλά σημεία του ήταν καλντερίμι, ενώ στα απότομα σημεία του, κυρίως στις ανηφοριές και τις στροφές, ήταν χτισμένο στα πλαϊνά με πέτρα. Διακρίνεται ακόμα καλά σε ορισμένα σημεία του, κυρίως κοντά στο κατέβασμα του μονοπατιού φτάνοντας στο γεφύρι από τη μεριά του Σαλμενίκου.
Γιώργος Γιαννόπουλος. (Φώτο: ΑΓΠ)

Οι διαστάσεις του είναι:
          Άνοιγμα καμάρας: 4 μ
          Ύψος: 11 μ

          Πλάτος: 2,80 μ

          Μήκος: 14 μ



   Βρίσκεται κάτω από το κάστρο της Ωργιάς ή Ωριάς και λέγεται από τους γεροντότερους ότι είναι το παλαιότερο πέτρινο γεφύρι στην περιοχή του Παναχαϊκού όρους. (1)

   Η παράδοση λέει ότι κάπου κοντά στην ρεματιά, είναι θαμμένη η βασιλοπούλα που σκοτώθηκε από έναν προδότη, με σκοπό να καταλάβει το κάστρο. Τελικά το κάστρο το κατέλαβε το 1461 ο Μωάμεθ ο Β'.

Σημειώσεις-βιβλιογραφία
 (1).  Συνοδοιπόρος στην προσπάθεια ανάδειξης των πέτρινων γεφυριών της περιοχής ήταν και είναι ο ντόπιος, από τα Μελίσσια Αιγιαλείας, Γιώργος Γιαννόπουλος. Τον ευχαριστώ.
Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι: