Γεφύρι στο κάστρο της Γλαρέντζας.

Μονότοξο, χωρίς στηθαία και καλντεριμωτή βάση, που γεφύρωνε την τάφρο της ανατολικής εισόδου του κάστρου της Γλαρέντζας, στην Κυλλήνη.

Το γεφύρι. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

Οξυκόρυφη κατασκευή, με εμφανείς τις τρεις επιρροές της εποχής. Το μεγάλο Ρωμαϊκό πλάτος για την εύκολη και έγκαιρη μετακίνηση πεζών και ιππέων στρατιωτών, τη χρήση Βυζαντινών τούβλων για θολίτες και την οξυκόρυφη ισλαμική τεχνοτροπία.  

Οι φθορές στην επιφάνεια. (Φώτο: ΑΓΠ)

Η βάση του είναι καλντεριμωτή, με σημαντικές φθορές στο κατάστρωμά του, στη μέση περίπου, δεξιά και αριστερά, ενώ το εξωτερικό μέρος των θολιτών καλυπτόταν από τούβλα, που έχουν υποστεί και αυτοί εκτεταμένες φθορές.

Οι διαστάσεις του είναι: 

Οι φθορές στους θολίτες, (Φώτο: ΑΓΠ)

Άνοιγμα καμάρας: 2,90 μ

Ύψος: 1,60 μ

Πλάτος: 4,40 μ

Μήκος: 15 μ

Πλάτος καμαρολιθιού: 0,40 μ

Επειδή ο κίνδυνος κατάρρευσης αυτού του σπουδαίου μνημείου είναι άμεσος, επιβάλλεται η γρήγορη συντήρηση και επισκευή του.

Σήμερα αποτελεί σημείο τουριστικής αναφοράς των ντόπιων και των επισκεπτών.

Άποψη από τη μεριά της Κυλλήνης. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου)

 Για το κάστρο της Γλαρέντζας ο Α. Μπούτσικας αναφέρει: "Στα Β.Δ. της σημερινής Κυλλήνης βρίσκεται το κάστρο της μεσαιωνικής Γλαρέντσας. Το έχτισε, όπως πιθανολογείται, κατά τα πρώτα χρόνια της ηγεμονίας του ο Γοδεφρείγος Α' Βιλλεαρδουίνος, για ν' ασφαλίσει το μικρό αρχικά - αλλά τόσο χρήσιμο για τις ανάγκες του πριγκιπάτου - λιμανάκι της Γλαρέντσας, ακριβώς στον όρμο του Αγίου Ζαχαρία. Το μέρος του κάστρου που βρίσκεται προς τη θάλασσα είναι φράγκικο, ενώ το υπόλοιπο, το εξωτερικό τοίχος του, είναι μεταγενέστερα. Μάλλον χτίστηκε στα χρόνια που η Γλαρέντσα έγινε πρωτεύουσα του πριγκιπάτου...Η έκταση του φρουρίου αυτού φθάνει τα 200 στρέμματα, αλλά ο χώρος του ήταν πολύ μικρός για να συμπεριλάβει τον πληθυσμό της Γλαρέντσας. Με ευκολία συμπεραίνει κανείς πως μέσα στον περίβολό του στεγάζονταν αργότερα οι δημόσιες υπηρεσίες, οι αποθήκες του μεγάλου λιμανιού και του τελωνείου καθώς και οι αξιωματούχοι του πριγκιπάτου, ενώ οι ντόπιοι κατοικούσαν έξω από αυτό". (1)

Σημειώσεις-παρατηρήσεις.
(1). Ανδρέα Δ. Μπούτσικα. Η Φραγκοκρατία στην Ηλεία (1205-1428). Τοπωνύμια-Κάστρα-Ναοί. Τόμος δεύτερος. Αθήνα 1994, σελ.142 και 143.

Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι: