Βρίσκεται στο τοπικό διαμέρισμα Σουλινάρη του δήμου Βέλου-Βόχας, επί του χείμαρρου Ζαπάντη, που έρχεται από την αρχαία Νεμέα και χύνεται στον κορινθιακό κόλπο, στην έξοδο του χωριού προς Χαλκί.
Η βάση του είναι υπερυψωμένη και μέχρι το 1988 καλντεριμωτή. Το 1988 με ευθύνη της τοπικής κοινότητας, καλύφτηκε με τσιμέντο όπως επίσης και τα στηθαία (πλάτους 0,40 μ) και τα πλαϊνά του χείμαρρου.
Επειδή το χωριό πρωτοκατοικήθηκε την δεκαετία 1850-60, κατά μαρτυρίες των ντόπιων λίγο αργότερα, γύρω στα 1870 χτίστηκε και το γεφύρι άγνωστο από ποιον πρωτομάστορα.
Οι διαστάσεις του είναι:
Άνοιγμα καμάρας: 9,40 μ.
Ύψος: 2,90 μ.
Πλάτος: 2,90 μ.
Μήκος: 16,20 μ.
Μήκος καμαρολιθιού: 0,60 μ.
Ύψος στηθαίου: 0,80 μ.
Εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί την επικοινωνία, τις αγροτικές και ποιμενικές εργασίες των ντόπιων.
Είναι ένα καταβιβασμένο γεφύρι, με μια σειρά θολίτες, στηθαία και καμπυλωτή και πιθανότατα καλντεριμωτή επιφάνεια διάβασης, πριν την κάλυψή της με τσιμέντο.
Από ανάντη. (Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου).
Κατά μία μαρτυρία ενός ντόπιου το χωριό δημιουργήθηκε το 1859 από ανθρώπους που κατέβηκαν από την Ταρσό Κορινθίας, στα βόρεια της πεδιάδας του Φενεού. (1)
Σημειώσεις-βιβλιογραφία
1. Μαρτυρία στον γράφοντα από τον ντόπιο Γιάννη Βελέντζα.
Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι στο Σουλινάρη: