Είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα λαϊκής αρχιτεκτονικής της γεφυροποιίας που χτίστηκε γύρω στα 1870 στην περιοχή των Βαλκανίων κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου.
Ο πρωτομάστορας, άγνωστος σε μας, χρησιμοποίησε ασβεστολιθικές πέτρες της περιοχής και λάσπη με τρίχες κατσίκας και αυγά.
Η ιστορία λέει ότι το χτίσιμο της γέφυρας επί του ποταμού Δρίνου του ζητήθηκε πηγαίνοντας προς το Κόσοβο, από τον ιερέα της περιοχής Halil Age Sakatit για την εξυπηρέτηση των ντόπιων και των ταξιδευτών και κυρίως για να συνδέσει τους δρόμους Shkoder-Prizren, Shkoder-Gjakove, Fadde-Qafe Kanbull-Shkoder, κλπ.
Το χτίσιμό του κράτησε, όπως λέγεται, 7 χρόνια και πρόκειται για μια σπουδαία κατασκευή με 7 τόξα και το μεσαίο και μεγαλύτερο να υψώνεται 20 μέτρα πάνω από την κοίτη του ποταμού.
Το φράγμα της Φιέρζας στο Δρίνο. Φώτο: ΑΓΠ.
Η τύχη του γεφυριού ήταν δραματική αφού το 1914 κατά την υποχώρησή τους οι Σερβικές δυνάμεις, καταδιωκόμενοι από τα στρατεύματα της Αυστροουγγαρίας, την ναρκοθέτησαν με αποτέλεσμα να καταστραφεί εν μέρει. Το 1968 τοποθετήθηκε ξύλινη κατασκευή στο κατεστραμμένο μέρος της και τελικά το 1978 καταστράφηκε ολοκληρωτικά από ανθρώπινο χέρι κατά την φάση κατασκευής του Υδροηλεκτρικού Σταθμού της Φιέρζας.
Σήμερα τα όποια ίχνη της είναι σκεπασμένα από το φράγμα του Δρίνου, κάτω από το χωριό Kolsh κοντά στην πόλη Kukes.
Ήταν μια εντυπωσιακή κατασκευή της δεύτερης περιόδου του 19ου αιώνα με μήκος 200 μέτρα, στηθαία, 7 ανισομεγέθη ημικυκλικά τόξα, ανηφορική και καμπυλωτή επιφάνεια διάβασης, με πάνω από 10 οξυκόρυφα με μια σειρά θολίτες και αυτά ανακουφιστικά παράθυρα διαφόρων μεγεθών με κάθετα τα πλαϊνά τους, προβόλους που το θαυμάζουμε σήμερα από τις σωζόμενες φωτογραφίες του.