Λειβαδίτικη γέφυρα. Λειβάρτζι Καλαβρύτων.

   Χτίστηκε για να ενώσει το συνοικισμό του Λειβαδίου με το Λειβάρτζι. Τα βάθρα του είναι πέτρινα  και στρογγυλοποιημένα για να λειτουργούν και σαν πρόβολοι για την μείωση της έντασης του νερού.  Οι ντόπιοι θυμούνται, όπως τους έλεγαν οι παππούδες τους, ότι χτίστηκαν από τους φημισμένους Ηπειρώτες μαστόρους της πέτρας, ενώ η επιφάνεια διάβασής του είναι τσιμεντένια με πρόσθετα μεταλικά παραπέτια. (1) 

                                                                                                      Η Λειβαδίτικη γέφυρα.  (2)

  Είναι πολύ πιθανό να χτίστηκε τέλος του 19^ου αρχές 20ού αιώνα. Ηπειρώτες μαστόροι επίσης έχουν χτίσει πολλά σπίτια στο Λειβάρτζι, μεταξύ των οποίων και αυτό του Ν. Χρ. Παπακωνσταντόπουλου, εντοιχίζοντας μάλιστα και την υπογραφή τους. Συγκεκριμένα το παραπάνω σπίτι χτίστηκε από τον Ηπειρώτη πρωτομάστορα Κωνσταντίνο Ευθυμίου, γνωστότερο στο Λειβάρτζι και την γύρω περιοχή σαν «Μαστροκώστας», ο οποίος έχτισε πολλά σπίτια στην ευρύτερη περιοχή.

  Η εντοιχισμένη επιγραφή στο σπίτι του Ν.Χρ. Παπακωνσταντόπουλου γράφει μεταξύ ενός λαξευμένου σταυρού:

ΙΟΥ   ΝΙΟΥ

1937

Κ. ΕΥΘ. (3)

 

                             

 Η εντοιχισμένη επιγραφή.

 

 

   Όσον αφορά τον Ηπειρώτη “μαστροκώστα” και τον τόπο καταγωγή του ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος λέει ότι “για την καταγωγή/προέλευση του «μαστροκώστα», που έχτισε και το πατρικό μου σπίτι, καταθέτω αυτό, με μεγάλη όμως επιφύλαξη: Οι περισσότερο ονομαστοί Ηπειρώτες χτίστες-σμιλευτές της πέτρας προερχόντουσαν από τα ξακουστά Τζουμερκοχώρια και πιθανόν να είναι από εκεί και η καταγωγή του συγκεκριμένου. Γεγονός είναι όμως πως με την εσωτερική μετανάστευση (Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13), πολλοί Ηπειρώτες κατέφυγαν σε διάφορα μέρη της Στερεάς Ελλάδος και της Πελοποννήσου, στην αναζήτηση περισσότερης ασφάλειας και δουλειάς. Δύο εξαίρετοι γανωτζήδες, από την Παραμυθιά, ο μπάρμπα-Σπύρος με το μπάρμπα-Βασίλη μαζί με τις οικογένειές τους είχαν εγκατασταθεί στο χωριό μου. Ο σεβασμός που έτρεφαν στις αξίες, η εντιμότητά τους, η εργατικότητά τους, η φιλομάθεια τους είχαν κάνει γνωστούς σε όλα τα γύρω χωριά του Λειβαρτζίου, όπου πήγαιναν και δούλευαν”. (4)

 

 

                 Σφραγίδα που βρέθηκε στη μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. (5)
 

1.     Μαρτυρία του Ν. Χρ. Παπακωνσταντόπουλου στον γράφοντα στις 04/06/2015.

2.     Η φωτογραφία είναι του Ν. Χρ. Παπακωνσταντόπουλου.

3.     Ομοίως.

4. Μαρτυρία του Ν. Χρ. Παπακωνσταντόπουλου στον γράφοντα.

    5.  Πηγή: Ν.Χρ. Παπακωνσταντόπουλος.

 

Μονότοξο στον παλιό δρόμο Λουτρακίου-Περαχώρας.

     Μονότοξο, με μια σειρά ανισομερείς και αρκετά μεγάλους για το μέγεθος του γεφυριού θολίτες, ημικυκλικό με κάθετα τα πλαϊνά, χωρίς στηθαία και επίπεδη επιφάνεια διάβασης στον παλιό δρόμο Λουτρακίου-Περαχώρας, κομμάτι του οποίου αποτελούσε.

   Είναι σε άσχημη κατάσταση και χρήζει επείγουσας συντήρησης και επισκευής στα βάθρα και τους θολίτες.

 Το γεφύρι από κατάντη και οι ζημιές στους θολίτες. 

       Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.

 

 Ο δρόμος (μονοπάτι) ένωνε το Λουτράκι με την Περαχώρα και με μια παράκαμψή του τη μονή Οσίου Παταπίου.

 Σε πολλά σημεία του το μονοπάτι ήταν στρωμένο με πέτρες (καλντερίμι) και ένα αρκετά μεγάλο τέτοιο κομμάτι σώζεται στο ξεκίνημά του, πάνω από τη δυτική πλευρά του Λουτρακίου προς Περαχώρα.

Από ανάντη. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.

                                                                  Οι διαστάσεις του είναι:

   Άνοιγμα καμάρας: 1,10 μ.

    Ύψος: 1 μ.

      Πλάτος: 2,10 μ.

      Μήκος: 4,30 μ.

     Ύψος στηθαίου: 0,30 μ.  

Το μονοπάτι πάνω από το γεφύρι. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.

 

Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι: