Bahcallek bridge – Ura e Bahcallekut. Σκόδρα – Αλβανία.

   Συνέδεε την τότε πόλη της Σκόδρας (το κάστρο) με τη νότια συνοικία Bahcallek αλλά και με την περιοχή Nenshkodra  και την υπόλοιπη Αλβανία, γεφυρώνοντας τον ποταμό Drin.  Είναι Οθωμανική κατασκευή χωρίς να γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο κατασκευής του. Πωλήθηκε μετά το χτίσιμό της για να εισπράττονται διόδια και να καλυφθεί  έτσι το κόστος κατασκευής. 

 

                              Το γεφύρι πριν γκρεμιστεί. Από κατάντη.

   Καταστράφηκε το 1880 πιθανότατα από κάποιο δυνατό κατέβασμα του ποταμού Δρίνα. Αργότερα στα εναπομείναντα βάθρα τοποθετήθηκε για τις ανάγκες των ντόπιων σιδερένια κατασκευή, η οποία το 2017 παρασύρθηκε από το ρέμα του ποταμού, παρά το ότι πέντε χρόνια πριν η τότε δήμαρχος της πόλης με επιστολή στην κυβέρνηση είχε ζητήσει να ληφθούν μέτρα.

                  Τα εναπομείναντα βάθρα κάτω από το κάστρο από κατάντη. 

                                   Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.

  Ήταν μία πανέμορφη γέφυρα με πέντε ελαφρώς καταβιβασμένα τόξα με δύο σειρές θολίτες, οξυκόρυφα ανακουφιστικά παράθυρα στη βάση των βάθρων, με δύο σειρές θολίτες και κάθετα τα πλαϊνά τους, στηθαία, καλντεριμωτή και ανισόπεδη επιφάνεια διάβασης που χαμήλωνε στη βάση των βάθρων.

  Τώρα απομένουν μόνο τα ίχνη τριών βάθρων δεξιά από κατάντη.

Τα τρία βάθρα και η μεταλλική κατασκευή.

Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.

  Ο βαθύς γνώστης της περιοχής Nusret Latifi μας λέει για το σπουδαίο αυτό γεφύρι: «…Γεια σας και πάλι. Σταματήσαμε για να επισκεφτούμε μια άλλη παλιά γέφυρα. Ατυχώς έχουν μείνει κάποια μόνο κομμάτια της γέφυρας που καταστράφηκε το 1880. Είναι επίσης κοντά στην πόλη της Σκόδρας. Χτίστηκε την Οθωμανική περίοδο, τον 18^ο αιώνα, νομίζω. Το όνομα της γέφυρα είναι Bahcallek».

Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι:  

 

Γεφύρι Αγίας Παρασκευής. Διρός Μάνης.

  Βρίσκεται στην περιοχή του Πύργου Διρού και προς την παραλία. Είναι ένα μικρό μονότοξο γεφύρι, χτισμένο σε ένα μικρό ρέμα και στο πιο στενό σημείο του, που καταλήγει στην παραλία Μαυροβυθός.

         Το γεφύρι από κατάντη. Φώτο: Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου.  

   Το ρέμα έρχεται από το βουνό Κυριακούλης και το γεφύρι πήρε το όνομά του από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται δίπλα του. Άγνωστο μας είναι το πότε χτίστηκε καθώς και το όνομα του πρωτομάστορα.

  Είναι ένα μονότοξο γεφυράκι, με ίχνη συντήρησης σχετικά πρόσφατα, ημικυκλικό, σχεδόν επίπεδη επιφάνεια διάβασης, μια σειρά θολίτες και ίχνη στηθαίων.

Η επιφάνεια διάβασης. Φώτο: ΑΓΠ.

 Η επιφάνεια διάβασης.

 Φώτο: ΑΓΠ.

    Από τη φθορά του χρόνου, τη    δύναμη της φύσης και την ανθρώπινη εγκατάλειψη χρειάζεται άμεση επισκευή και συντήρηση.

  Στη Μάνη (Λακωνική-Μεσσηνιακή, Μέσα-Έξω, Προσηλιακή-Αποσκιερή) ενώ δεν υπάρχουν ενεργά ποτάμια, από τις ξαφνικές νεροποντές και την έλλειψη πρασίνου έχουν δημιουργηθεί χαράδρες και φαράγγια, που ήταν απαραίτητο να στεριωθούν με πέτρινα γεφύρια για την ασφαλή μετακίνηση ανθρώπων, ζώων και προϊόντων.

  Ο ντόπιος Νικόλαος Διακουμάκος, από το διπλανό χωριό Χαριά, μας λέει για το γεφύρι αυτό και την περιοχή: « Λέγομαι Νίκος Διακουμάκος, από τη Χαριά. Βρισκόμαστε στην Αγία Παρασκευή, δίπλα ακριβώς στο ρέμα με ένα γεφυράκι πολύ όμορφο, το οποίο έχει γίνει με πολύ τέχνη και πολύ μεράκι. Αυτό το ρέμα κατεβαίνει από πάνω, από το Σαγιά. Σαγιάς είναι ο Κυριακούλης. Κυριακούλης είναι γιατί κάποιος Κυριακούλης κρυβότανε εκεί πάνω, την εποχή της τουρκοκρατίας. 

   

 Συζητώντας με τον Νίκο Διακουμάκο. 

Φώτο ΑΓΠ.  

Και πριν και μετά είχαμε πολλούς που ζούσανε στα βουνά. Και ο κάθε ένας είχε την περιοχή του, το μαντρί του, τα πρόβατά του, τα γίδια του. Αυτό δεν ξέρουμε πότε έχει χτιστεί, δεν το γνωρίζω εγώ, κάποιος άλλος μπορεί να μας το πει. Κάπου μπορεί να είναι γραμμένο, στα βιβλία του δήμου, κάποιος θα πρέπει να ξέρει, κάπου θα υπάρχει μια ιστορία. Αν το μάθουμε, αν μπορούμε να το δούμε θα το βάλουμε και αυτό, θα το ανακοινώσουμε. Το ρέμα πάει στη θάλασσα, στη παραλία του Διρού. Φεύγει κι’ αυτό. Η χρήση του γεφυριού αυτού ήτανε, κατέβαινε από τον Πύργο στο Διρό, στη Χαλικιά, στο Μαυροβυθό, στην Αγία Παρασκευή, που είναι χρόνια η εκκλησία που λειτουργεί κάθε χρόνο. Βάζανε τα μουλάρια με τα λούπινα.  Τα λούπινα είναι ένα φυτό της Μάνης. Τώρα θα κόψουμε ένα να το δείξουμε. Αυτό είναι το φυτό, η λουπινιά. Αυτό εδώ, απ’ αυτόν τον καρπό βγάζουμε το λούπινο. Το λούπινο είναι, να το ανοίξουμε λίγο να το δείτε, είναι αυτός ο καρπός. Τώρα είναι πολύ πικρό, Το πάμε στη θάλασσα, το βράζουμε πρώτα, αφού έχει ξεραθεί, το πάμε στη θάλασσα για μια βδομάδα και αφού γλυκάνει το βγάζουμε για τροφή. Αν θέλουμε το ξεραίνουμε και το κρατάμε για όλο το χρόνο. Τρώγεται ψητό, τρώγεται όπως είναι, δίνουμε στα ζώα, κάνει χρήσεις πάρα πολλές». (1)

 Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. 

Φώτο: Α.Γ.Π.

      

 Οι διαστάσεις του είναι:

                       Άνοιγμα       καμάρας:  2,40 μ.

                       Ύψος: 1,10 μ.

                       Πλάτος:

                       Μήκος: 6,50 μ.

                       Μήκος καμαρολιθιού: 0,30 μ.

Μία άλλη φώτο του γεφυριού από κατάντη.

  

Σημειώσεις-βιβλιογραφία

1.     Μαρτυρία στον γράφοντα στις 01/05/2022.

Δείτε το παρακάτω video για το γεφύρι: 

 

Χρόνια πολλά με υγεία και χαρά.

 

 Το Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου (ΑΓΠ)

  και η
   βιοτεχνία αργυροχρυσοχοίας
  Ευστράτιος Χατζηγεωργιάδης
    Παρνασού 2 - Αθήνα 

e-mail: ef.hatzigeo@gmail.com 

τηλ: 211.4143.428
   σας εύχονται  

  Καλές γιορτές

Καλή χρονιά 

  με Υγεία και Χαρά.

                                                                

                                                                                Φέτος με το γεφύρι Βλυχού στην Ύδρα.