Η
καταστροφή...συνεχίζεται.
Ό,τι η φύση και ο άνθρωπος
με περίσσιο μεράκι έφτιαξαν, βάλθηκε ο νεοέλληνας με πρόφαση την πρόοδο
να αποτελειώσει.
Άλλη μια καταστροφή πάει να συντελεστεί στο θεϊκό ποταμό Ερύμανθο με την επιχειρούμενη δημιουργία και ενός άλλου (του τρίτου) Μικρού Υδροηλεκτρικού Εργοστασίου (ΜΥΕ) στη θέση “Συνοβύθι” και “Δομοκός” του ποταμού, όπου βρίσκεται ένα από τα πιο ιστορικότερα και ομορφότερα γεφύρια της Πελοποννήσου και της Ελλάδας γενικότερα, χαρακτηρισμένο μάλιστα σαν διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού (ΦΕΚ 886/07/03).
Έτσι μετά τις καταστροφές της φύσης που έγιναν στο “Διαβολογέφυρο” της Κλομποκής στη Δίβρη για τη δημιουργία του πρώτου ΜΥΕ, την προσπάθεια κατασκευής δεύτερου στη θέση “Πέτρα” και “Παραλογγίτικο” γεφύρι με την καταστροφή του φυσικού τοπίου, τώρα επιχειρείται να κατασκευαστεί ένα τρίτο ΜΥΕ στην προαναφερόμενη θέση με ότι αυτό συνεπάγεται (κοπή δέντρων, άνοιγμα δρόμων, μπαζώματα κλπ).
Από το περιοδικό “ΔΙΒΡΗ”, τεύχος 135, του δραστήριου γιατρού Σωτήρη Σωτηρόπουλου με την τεράστια και κυρίως ανιδιοτελή προσφορά στα Ηλειακά πολιτιστικά και όχι μόνο δρώμενα όχι βεβαίως χωρίς προσωπικό κόστος όπως πολλές φορές ο ίδιος λέει, διαβάζουμε:
“...Και το μεν πρώτο, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, “πολεμήθηκε” με ευθύνη και περιβαλλοντική ευαισθησία από την ΠΕΕΔ και το περιοδικό ¨ΔΙΒΡΗ” - παρότι με πόνο ψυχής, γιατί στρεφόμαστε κατά συμπολίτη επιχειρηματία- και καταφέραμε με μακροχρόνιους αγώνες να αποκαλύψουμε τις πρωτοφανείς παρανομίες, τις “μαϊμού” μελέτες κλπ παντοειδείς αμαρτίες, δημόσιων και δημοτικών λειτουργών, δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το σταματήσουμε γιατί δεν υπήρχε οικονομική ευχέρεια (για προσφυγή στο ΣτΕ) αλλά ούτε και στοιχειώδης συμπαράσταση από τους συμπατριώτες. Έτσι το υφιστάμεθα με τις μη αναστρέψιμες καταστροφές, χωρίς σχεδόν κανένα όφελος (παρά τα νόμιμα ψιχία που δεν ξέρουμε αν τα παίρνει ο Δήμος...και που πάνε). Αλλά εδώ το κακό έγινε. Μπορεί να έχει τουλάχιστον μια μελλοντική μικρή ανταπόδοση, με τη λειτουργία έργων αναψυχής και επίσκεψης κατά μήκος. Ίδωμεν...
Άλλη μια καταστροφή πάει να συντελεστεί στο θεϊκό ποταμό Ερύμανθο με την επιχειρούμενη δημιουργία και ενός άλλου (του τρίτου) Μικρού Υδροηλεκτρικού Εργοστασίου (ΜΥΕ) στη θέση “Συνοβύθι” και “Δομοκός” του ποταμού, όπου βρίσκεται ένα από τα πιο ιστορικότερα και ομορφότερα γεφύρια της Πελοποννήσου και της Ελλάδας γενικότερα, χαρακτηρισμένο μάλιστα σαν διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού (ΦΕΚ 886/07/03).
Έτσι μετά τις καταστροφές της φύσης που έγιναν στο “Διαβολογέφυρο” της Κλομποκής στη Δίβρη για τη δημιουργία του πρώτου ΜΥΕ, την προσπάθεια κατασκευής δεύτερου στη θέση “Πέτρα” και “Παραλογγίτικο” γεφύρι με την καταστροφή του φυσικού τοπίου, τώρα επιχειρείται να κατασκευαστεί ένα τρίτο ΜΥΕ στην προαναφερόμενη θέση με ότι αυτό συνεπάγεται (κοπή δέντρων, άνοιγμα δρόμων, μπαζώματα κλπ).
Από το περιοδικό “ΔΙΒΡΗ”, τεύχος 135, του δραστήριου γιατρού Σωτήρη Σωτηρόπουλου με την τεράστια και κυρίως ανιδιοτελή προσφορά στα Ηλειακά πολιτιστικά και όχι μόνο δρώμενα όχι βεβαίως χωρίς προσωπικό κόστος όπως πολλές φορές ο ίδιος λέει, διαβάζουμε:
“...Και το μεν πρώτο, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, “πολεμήθηκε” με ευθύνη και περιβαλλοντική ευαισθησία από την ΠΕΕΔ και το περιοδικό ¨ΔΙΒΡΗ” - παρότι με πόνο ψυχής, γιατί στρεφόμαστε κατά συμπολίτη επιχειρηματία- και καταφέραμε με μακροχρόνιους αγώνες να αποκαλύψουμε τις πρωτοφανείς παρανομίες, τις “μαϊμού” μελέτες κλπ παντοειδείς αμαρτίες, δημόσιων και δημοτικών λειτουργών, δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το σταματήσουμε γιατί δεν υπήρχε οικονομική ευχέρεια (για προσφυγή στο ΣτΕ) αλλά ούτε και στοιχειώδης συμπαράσταση από τους συμπατριώτες. Έτσι το υφιστάμεθα με τις μη αναστρέψιμες καταστροφές, χωρίς σχεδόν κανένα όφελος (παρά τα νόμιμα ψιχία που δεν ξέρουμε αν τα παίρνει ο Δήμος...και που πάνε). Αλλά εδώ το κακό έγινε. Μπορεί να έχει τουλάχιστον μια μελλοντική μικρή ανταπόδοση, με τη λειτουργία έργων αναψυχής και επίσκεψης κατά μήκος. Ίδωμεν...
 |
| (Πηγή: Περιοδικό "Δίβρη". Τεύχος 135) |
Με δεύτερο που επιχειρείται να γίνει στον Άνω Ερύμανθο (πάλι με αρχικό πρωταγωνιστή τον κ. Φωτεινό) βρήκε το “μάστορά” του στο πρόσωπο των δραστήριων Αρκάδων κυρίως Βυδιακιτών (ο κ. Γιώργος Κολλιόπουλος έδρασε υπεύθυνα και αστραπιαία) και Παραλογγιτών αλλά και Τριποταμίσιων. Αμέσως κινητοποιήθηκαν, μάζεψαν χρήματα, προσέφυγαν με δικηγόρους στο ΣτΕ και πέτυχαν να το σταματήσουν. Ελπίζουμε να τα βγάλουν πέρα με το θηρίο που λέγεται ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, και να μη γίνει το έργο.
Και τώρα έρχεται το τρίτο που θα δείτε στην φωτογραφία. Εδώ η καταστροφή θα είναι μεγαλύτερη και η περιβαλλοντική επίπτωση σοβαρότερη. Θα εξαφανιστεί η ωραία και άγρια περιοχή της “Σιγανής” λίμνης στο Συνοβύθι αλλά και το ιστορικό-παραδοσιακό γεφύρι του “Δομοκού” (έχουμε δημοσιεύσει σχετικά σε προηγούμενο τεύχος της “Δ”) καθώς και η ευρύτερη περιοχή, θύμα των μεγάλων συμφερόντων αφού πλέον ακόμη και στους πρώην θαυμαστές και θιασώτες των Υδροηλεκτρικών που τώρα δεν λογίζονται σαν ΑΠΕ, επειδή προκαλούν ανεπανόρθωτες καταστροφές στο περιβάλλον, που δεν αντισταθμίζονται από τα ενεργειακά οφέλη.
Να δούμε ποιοι θα αναλάβουν την υπεύθυνη, τεκμηριωμένη αντίδραση και θα μπεί συντονισμένο σχέδιο σε ένα αγώνα για να σταματήσουν ¨εν τη γενέσει” τους τα έργα αυτά. Ελπίζουμε και αναμένουμε...”
Πάνω από 130 χρόνια, που να ήξεραν οι αδελφοί Πουρνάρα, κατασκευαστές των γεφυριών στο “Δομοκό” και “Παραλογγίτικο”, ποια τύχη τα περιμένει.
Οι επιβλητικές αυτές κατασκευές κινδυνεύουν με πλήρη απαξίωση ή και αφανισμό σαν φυσική συνέπεια της καταστροφής της φύσης που τα περιβάλλει.